Zatracamy w ten sposob zdolnosc rozumienia realnych warunkow bytu panstwowo-narodowego. Czesto mowimy o wyjatkowym polozeniu Polski, ktore od stuleci czyni z niej ofiare sasiadow. O tym, ze sasiedzi mieli rowniez pozytywny wplyw na nasz rozwoj i my na sasiadow, raczej zapominamy . Megalomanskie sa przy tym nasze oceny i samoocena. Ludwik Stomma napisal, ze chcielibysmy byc lubiani, doceniani i jest to poniekad naturalne. Nienaturalne jest, ze nasze argumenty sa czesto naiwne, w rodzaju; urodzilismy papieza, zwyciezylismy komunizm, wynalezlismy lampe naftowa. Poza tym Polakami byli Kostrowitzky, Batory, Chopin, Conrad, Kopernik, Wit Stwosz czy Matka Boska. Kazda krytyka takiego postrzegania siebie, jest naszym zdaniem postawa antypolonistyczna. Nie lubimy Niemcow, Rosjan i Zydow marzacych o wladzy globalnej, obecnych w wielu rzadach, bankach oraz przemysle rozrywkowym. Smieszne sa owe stereotypy. Sa one rowniez niebezpieczne, bo w naszej historii mity tworzyly nieraz fakty historyczne. Pragnalbym, aby „wietrznie“ watpiacy oraz cierpiacy na brak informacji o tym pamietali. Zapominamy, ze nasi rodacy sluzac w obcych, zaborczych armiach podbijali Balkany, Kaukaz, Azje i czynili klimatyzację to nie tylko pod przymusem. Wracajac do lat po 1944, to nalezy zaznaczyc, ze nikt ich (ww facetow) do przyjazdu (wyjazdu) z Moskwy nie zmuszał klimatyzacja. Ich dzialalnosc do 1989 nie miala nic wspolnego z socjalizmem, lecz z PZPR i KPZR. Myslenie socjaldemokratyczne bylo dla nowych filozofow-ideologow mysleniem wstecznym i nagannym, nie tylko naukowo. Dlatego jakiekolwiek relatywizowanie ich ciezaru w naszej historii jest niedorzecznoscia sama w sobie. Dotyczy to rowniez konkretnych Polakow-Zydow, ktorzy znalezli “swoje” miejsce w owczesnym aparacie wladzy. Owa spoleczna pustka moze prowadzic czesto do konfliktow spoleczno-politycznych. Artykuluje sie przewaznie w wybuchach ksenofobii. Rowniez pogromy w Rosji byly wyrazem obecnego tam antysemityzmu w czasach przed i po rewolucji. Rosjanie maja problemy po czasy nam wspolczesne z wypelnianiem pustki spolecznej i kulturowej po zniszczeniu niewielkiej grupy stanowiacej rosyjskie mieszczanstwo. Podobnie jest w Polsce. Warto sie na tym zastanowic, gdy krytykujemy polskie elity. Przed wojna 70% populacji mieszkalo poza miastami. Szlachta, czesto o niklym wyksztalceniu nie grzeszyla glebokim i szerokim postrzeganiem owczesnej rzeczywistosci. Po wojnie nastapilo silowe industrializowanie oraz urbanizowanie Polek i Polakow. Prowadzilo to do poglebiania sie procesu alienacji. Kultura obywatelska wyrasta powoli w swiadomosci postpanszczyznianskiej. Gdy w przedwojennych Niemczech uzywano antysemtyzm jako propangadowego argumentu., to w Polsce “kwitl” antysemityzm ludowy klimatyzacja, wykorzystywany rowniez w celach politycznych w zaleznosci od potrzeb rodzimej mysli narodowej. Tym wieksze bylo zaskoczenie w Europie podczas dramatycznego nasilenia po roku 1933. Niewielu bylo w stanie uwierzyc, ze narod filozofow poetow stac bedzie na “rozwiazanie” ostateczne. Pisalem o tym namawiajac do obejrzenia pomnika oraz pustych regalow na Bebelplatz w Berlinie. Polskie wycieczki przechodza prawie codziennie przez ten klimatyzatory plac udajac sie do katedry sw. Jadwigi i mam nadzieje, ze mlodzi ludzie zwroca uwage na wygrawerowane slowa H.Heinego, ktory pisal, ze ci, ktorzy pala ksiazki , beda palic ludzi. Antysemityzm niemiecki i polski laczy natomiast jego antropologiczny opis klimatyzatora. Powtarzam antysemityzm, nie zbrodnia i zaglada. Chodzi tu o ciagle obecne majaczenia w opisie natury Zydow oraz ich dzialan, cechujacych sie zawsze i wszedzie podstepem. Oczywiscie owe cechy sa mniej lub bardziej eufemistycznie wyrazane i krytykowane czy tez wychwalane. Zydzi nie przyjechaliby do kraju, w ktorym grozilyby im pogromy. Charakter podobnych elukubracji prowadzacy do tego, ze zblizamy sie niebezpiecznie do granicy opisow spiskowych mozna dostrzec rowniez w naszej blogosferze.

Inteligentni uczą się na błędach własnych i cudzych. Widocznie z inteligencją Polaków jest coś nie tak. Nie nauczyliśmy się po kilku nieudanych powstaniach NIE SZAFOWAĆ własną krwią. Mądrzejsze od nas narody potrafiły czekać na sprzyjającą koniunkturę polityczną.
Rymkiewiczom tego świata śniła się krew, pożoga, zgliszcza, nawet w roku 1989 To „uprawomacniało by” ich władzę.
Bezkrwawe jej przejęcie spowodowało niedosyt.

Pod Radzyminem unicestwiono kilka rosyjskich korpusów, odtworzenie stanów, zapasów amunicji i sprzętu trochę potrwało……

„Na przełomie lipca i sierpnia 1944 roku pod Radzyminem rozegrała się jedna z największych bitew pancernych, w której brały udział jednostki 3 Korpusu Pancernego, 8 Gwardyjskiego Korpusu Pancernego i 16 Korpusu Pancernego sowieckiej 2 Armii Pancernej (2-й Танковой Армии) nacierającej od strony Lublina przez Dęblin oraz kilku dywizji pancernych wojsk niemieckich, a mianowicie: 1 Dywizji Spadochronowo-Pancernej „Hermann Göring”, 5 Dywizji Pancernej SS „Wiking”, 3 Dywizji Pancernej SS „Totenkopf” oraz 4 i 19 Dywizji Pancernej. Bitwa zakończyła się klęską armii sowieckiej, a miasto zostało prawie całe zniszczone. ”

Dla ułatwienia-rosyjski korpus pancerny to około 1000 czołgów….
A poza tym masz słuszność. Jaki interes miał Stalin w pomocy za wszelką cenę dla powstańców? Polityka nie jest dla idealistów.
Zadziwiające ,że najbardziej patriotyczni(czyt. agresywnie propisowscy) sa ci powstancy co znajdowali się w 1944 roku jeszcze w klejnotach swoich ojców albo obsrywali pieluchy. Sporo też jest takich powstańców jak Matka Dwóch Najlepszych Synów Narodu , która wzięła dział w walkach u rodziny na wsi z dala od Warszawy. Inna grupa są młodzieńcy ,którzy szczali w pieluchy za Jaruzela i nie dane im było posmakowac zomowskiej pały. To dla niech Prezes uroił powstańczą ofertę na XXIw – walkę z urojonymi okupantami z PO (a zasadzie ze wszystkimi z niePiSu). W końcu Jedyny Ocalały Najlepszy Syn Narodu także zasłynął jako niezwykle aktywny głęboko zaangażowany bojownik z sowiecką okupacją za późnego Gierka i Jaruzelskiego.

1. W obiektach, w których odbywa się proces spalania paliwa stałego, ciekłego lub gazowego, usuwa się zanieczyszczenia z przewodów dymowych i spalinowych:
b) od palenisk zakładów zbiorowego żywienia i usług gastronomicznych – co najmniej raz w miesiącu, jeżeli przepisy miejscowe nie stanowią inaczej;
c) od palenisk opalanych paliwem stałym niewymienionych w pkt 1 – co najmniej cztery razy w roku;
d) od palenisk opalanych paliwem płynnym i gazowym niewymienionych w pkt 1 – co najmniej dwa razy w roku.
2. W obiektach, o których mowa w ust. 1, usuwa się zanieczyszczenia z przewodów wentylacyjnych co najmniej raz w roku, jeżeli większa częstotliwość nie wynika z warunków użytkowych.

Metodyka oceny stopnia zanieczyszczenia wnętrza instalacji zależy od etapu użytkowania budynku. Podawane są dopuszczalne wartości zanieczyszczeń dla instalacji:
• użytkowanych,
• nowych, oddawanych do użytkowania.

Również, zależnie od etapu użytkowania instalacji. wymieniane są różne rodzaje kontrolowanych zanieczyszczeń.
Podczas kontroli stanu higienicznego użytkowanej instalacji powinno oceniać się:
• ilość osadzonego pyłu (przedstawianą jako gęstość powierzchniowa lub grubość warstwy pyłu),
• ilość kolonii grzybów pleśniowych i bakterii znajdujących się w osiadłym pyle i w przepływającym powietrzu (ocena ilościowa i jakościowa).
Dopuszczalna ilość zanieczyszczeń pyłowych i mikrobiologicznych wewnątrz instalacji jest definiowana w zależności od etapu użytkowania obiektu. Określono bowiem takie wartości w odniesieniu do użytkowanych budynków i do budynków oddawanych do użytkowania.

1. Zapewnienie czystości instalacji wentylacyjnych i klimatyzacyjnych jest istotnym czynnikiem wpływającym na stan powietrza nawiewnego do pomieszczeń.
2. Utrzymanie instalacji we właściwym stanie higienicznym wymaga podjęcia odpowiednich działań, których pierwszy etap polega na regularnej kontroli ilości zanieczyszczeń osiadłych wewnątrz instalacji oraz ich porównaniu z dopuszczalnymi wielkościami. Dopiero po przekroczeniu dopuszczalnych stężeń zanieczyszczeń podejmuje się decyzję o ich usunięciu z instalacji.
3. Niestety, w Polsce nie pojawiły się dotychczas zalecenia dotyczące regularnej kontroli instalacji wentylacji . Warto zatem zwrócić uwagę na starannie opracowane niemieckie wytyczne zamieszczone w wytycznych VDI 6022, part 1 oraz w normie ARC 2000, które już w niedalekiej przyszłości staną się podstawą powstających europejskich wytycznych, tworzonych przez europejskie stowarzyszenie EVHA (European Ventilation Hygiene Association).

W celu skontrolowania stanu higienicznego (rozumianego jedynie jako czystość pyłowa przewodów wentylacyjnych) wnętrza instalacji w praktyce wykorzystuje się następujące metody:
• kontrola wzrokowa z zastosowaniem specjalnych przyrządów oraz urządzeń do rejestracji np. skuteczności wykonywanego czyszczenia,
• kontrola wzrokowa przeprowadzana przez wyspecjalizowanego inspektora, który podczas pracy korzysta z tzw. wizualnej skali czystości (zestawu zdjęć z widoczną w przekroju grubością warstwy pyłu, opisanych za pomocą gęstości powierzchniowej nagromadzonych zanieczyszczeń, służących do wizualnego porównania z rzeczywistym stanem instalacji wentylacji).
Do kontroli czystości użytkowanych instalacji wykorzystuje się pierwszą z metod. Ocenę stanu instalacji nowych, oddawanych do użytkowania, można przeprowadzić za pomocą obu wymienionych metod. A zatem kontrola z zastosowaniem wizualnej skali czystości jest zalecana jedynie w przypadku nowych instalacji wentylacji i klimatyzacji.

Rys. 2. Obserwacja obiektu za pomocą wideoskopu wraz z przenośnym urządzeniem rejestrującym 

Urządzeniami służącymi do kontroli stanu higienicznego wnętrza instalacji są :
• boreskopy: sztywny i elastyczny oraz wideoskopy,
• kamera wideo umocowana na samojezdnym pojeździe inspekcyjnym,
• wideoskopy.

Boreskopy giętkie (rys. 4) zwane również fiberoskopami są to przyrządy optyczne z elastyczną sondą, zbudowaną na zasadzie obrazowodu, którym obraz z obiektywu transmitowany jest do okularu endoskopu. Podstawową zaletą boreskopu giętkiego jest możliwość jego wygięcia w żądanym kierunku obserwacji. Takie rozwiązanie pozwala na prowadzenie badań w obiektach o skomplikowanych kształtach i trudnym dostępie do badanych powierzchni. Giętka sonda może być wprowadzana przez niewielkie otwory, wloty i króćce.
Typowe wartości parametrów technicznych fiberoskopów wynoszą:
• średnica zewnętrzna sondy 5÷13 mm,
• długość robocza sondy 500÷3000 mm (6000 mm w wykonaniu specjalnym),
• kąt pola widzenia obiektywu 10^o÷120^o,
• kierunek widzenia obiektywu 0^o i 90^o,
• głębia ostrości 3 mm → ∞.

Boreskop giętki w porównaniu z boreskopem sztywnym charakteryzuje się większymi stratami przewodzenia świata w światłowodach. Z tego względu ich długość robocza nie może przekraczać 6,0 m . Wysokie koszty produkcji niekoherentnych włókien światłowodowych powodują, że boreskop giętki jest około 6 razy droższy od boreskopu sztywnego, a oprócz tego jest bardziej podatny na uszkodzenie, a jego naprawy są droższe .

Rys. 5. Obserwacja i rejestracja obrazu widzianego przez wideoskop [6]

Częstotliwość wykonywania inspekcji instalacji
W wielu opracowaniach i wytycznych pojawiają się informacje dotyczące zalecanej częstotliwości czyszczenia instalacji wentylacyjnych i klimatyzacyjnych.
Członkowie europejskiego stowarzyszenia EVHA (European Ventilation Hygiene Association) od niedawna pracują nad stworzeniem wytycznych dotyczących zapewnienia czystości w instalacjach. Ponieważ będą one oparte m.in. na standardzie amerykańskim ARC 2002oraz na wytycznych niemieckich VDI 6022 , poniżej zacytowano zamieszczone w tych dokumentach zalecenia dotyczące częstotliwość kontroli instalacji wentylacyjnych i klimatyzacyjnych.
W wytycznych zamieszczonych w standardzie ARC 2002 znajdują się informacje o kontroli całej instalacji pod kątem jej czystości, w zależności od przeznaczenia budynku obsługiwanego przez daną instalację, bez wyodrębnienia szczegółowych wymagań przedstawionych w odniesieniu do konkretnych urządzeń uzdatniających powietrze (tabela 1). Natomiast takie, bardzo dokładnie opracowane zalecenia można znaleźć w niemieckich wytycznych.
Zgodnie z wytycznymi ARC 2002 okresowej kontroli podlegają:
• centrala wentylacyjna lub klimatyzacyjna wraz ze wszystkimi elementami i urządzeniami; podczas kontroli należy uwzględnić: (ale nie powinno ograniczać się tylko do wymienionych elementów) filtry i obejścia powietrza, wężownice chłodnic i nagrzewnic, tace ociekowe skroplin, izolacje akustyczne, wentylator i jego obudowę, uszczelnienia otworów i połączeń,
• sieć przewodów nawiewnych; kontroli poddaje się reprezentatywną część dla całej sieci przewodów nawiewnych, urządzenia automatycznej regulacji, skrzynki mieszające, regulatory VAV, nagrzewnice kanałowe i inne elementy zainstalowane w przewodach,
• sieć przewodów recyrkulacyjnych i wywiewnych; kontroli poddaje się reprezentatywną część sieci przewodów recyrkulacyjnych i wywiewnych; podczas kontroli należy uwzględnić: (ale nie powinno ograniczać się tylko do wymienionych elementów) przewody, przepustnice, plenum oraz wywiewniki.

Spróbujmy przeprowadzić porównanie średniej, dziennej konsumpcji. Dorosły, zdrowy człowiek spożywa około 1 kilograma pożywienia, pije około 2 kilogramów napojów i oddycha około 24 kilogramami (20 000 litrów) powietrza . Przywiązujemy dużą, a nawet niektórzy z nas, niezwykle dużą, wagę do jakości spożywanych produktów. Jednak w porównaniu z ilością powietrza przepływającego dziennie przez układ oddechowy, ilość jedzenia i napojów jest znacznie mniejsza.
Badania przeprowadzone w ostatnich latach przez US Environmental Protection Agency (EPA) wskazują, że w wielu przypadkach powietrze wewnętrzne jest 70÷100 razy bardziej zanieczyszczone niż powietrze zewnętrzne. A przecież spędzamy coraz więcej czasu w pomieszczeniach zamkniętych (nawet do 90% czasu) i tym samym jesteśmy w sposób nieomal ciągły narażeni na oddziaływanie zanieczyszczonego powietrza wewnętrznego. Najwyższa zatem pora, aby przynajmniej taką samą uwagę zacząć przykładać do jakości powietrza, którym oddychamy.
Według szacunków przeprowadzonych przez Światową Organizację Zdrowia (WHO), w około 30% nowoczesnych budynków występuje zespół chorego budynku (Sick Building Syndrome – SBS). Problemy związane z jakością i czystością powietrza wewnętrznego, SBS oraz innymi schorzeniami, będącymi skutkiem przebywania ludzi w zanieczyszczonym środowisku wewnętrznym, objętym wspólną nazwą Building Related Illness (BRI), podkreślającą odpowiedzialność stanu obiektu za zaistniałe zachorowania, w coraz większej ilości państw są uznawane i rozważane jako zagadnienia wymagające kompleksowego rozwiązania. Należy je rozpatrywać w kontekście negatywnego oddziaływania środowiska wewnętrznego na zdrowie ludzi. Należy także poszukiwać rozwiązań prawnych pomagających (i jednocześnie wymuszających takie działanie) zapewnić bezpieczne dla zdrowia warunki przebywania. Problem ten dotyczy wszystkich rodzajów obiektów, w których przebywają ludzie, nie tylko takich jak np.: domy mieszkalne, biura, szpitale, szkoły, restauracje, hotele, zakłady farmaceutyczne, zakłady spożywcze, obiekty w przemyśle elektronicznym, zakłady produkcji komputerów i części do nich. Samoloty, statki, promy są także na długiej liście obiektów dotkniętych tym samym problemem.
Wyniki badań przeprowadzonych w Stanach Zjednoczonych przez the National Institute for Occupational Safety and Health (NIOSH) wskazują, że ponad 50% problemów związanych ze złą jakością powietrza wewnętrznego wynika ze źle zaprojektowanej i źle działającej wentylacji lub klimatyzacji i ich niewłaściwej konserwacji w trakcie eksploatacji. Stwierdzono, że wiele problemów jest konsekwencją dwóch najbardziej powszechnie spotykanych przyczyn: niewłaściwego stanu higienicznego instalacji wentylacyjnych i klimatyzacyjnych oraz występowania źródeł zanieczyszczeń.
W wielu przypadkach sposobem prowadzącym do znacznego poprawienia jakości i czystości powietrza wewnętrznego jest regularne kontrolowanie stanu higienicznego instalacji wentylacyjnych oraz klimatyzacyjnych i dostosowane do bieżących potrzeb ich czyszczenie. W Polsce nadal, mimo że coraz częściej mówi się i pisze o konieczności czyszczenia instalacji, a na rynku pojawia się coraz więcej firm świadczących takie usługi, wiele instalacji nigdy jeszcze nie było poddanych kontroli ze względu na znajdujące się w nich zanieczyszczenia i, w konsekwencji, nie było czyszczonych.
A niestety, w systemach wentylacyjnych i klimatyzacyjnych ukrywa się wiele, nagromadzonych przez wiele lat użytkowania instalacji, zanieczyszczeń, takich jak: zanieczyszczenia pochodzące z okresu budowy, wykańczania i wyposażania budynku, sadze, grzyby pleśniowe, zarodniki roślin i grzybów, pyłki kwiatowe, pył, bakterie, włókna azbestu, cząstki smarów i smoły oraz dymów, roztocza, włókna wyrobów tekstylnych oraz innych zanieczyszczeń. Te zanieczyszczenia, nagromadzone często przez długie lata użytkowania wentylacji lub klimatyzacji, są w trakcie działania instalacji porywane przez przepływające powietrze nawiewane do pomieszczeń. W ten sposób instalacja staje się jeszcze jednym źródłem zanieczyszczenia środowiska wewnętrznego i pogorszenia jakości czystości powietrza w pomieszczeniach.
W zasadzie wszystkie osoby przebywające w wentylowanych pomieszczeniach zwracają uwagę jedynie na czystość zewnętrznych (a zatem widocznych od strony pomieszczenia) powierzchni nawiewników i wywiewników. Ale jeśli one są zabrudzone, stan przewodów wentylacyjnych transportujących z centrali wentylacyjnej lub klimatyzacyjnej uzdatnione powietrze jest znacznie gorszy. Niewłaściwe czyszczenie instalacji (lub nie wykonywanie tej czynności) oraz nieodpowiednia eksploatacja sprawiają, że wewnątrz instalacji wytwarzają się wyśmienite warunki do przeżycia oraz rozwoju mikroorganizmów, co prowadzi do pojawienia się problemów zdrowotnych, wśród których można wymienić: astmę, chroniczne zmęczenie, chorobę legionistów (legionellozę). W wielu opracowaniach, m.in. amerykańskich i skandynawskich, zwraca się szczególną uwagę na straty finansowe zakładów pracy wynikające z absencji pracowników, będące konsekwencją przebywania w niezdrowym, zanieczyszczonym środowisku wewnętrznym.
Jak już wcześniej stwierdzono, aby zminimalizować zachorowalność wynikającą ze złej jakości i czystości powietrza wewnętrznego, należy regularnie kontrolować stan higieniczny instalacji i dopiero na podstawie wyników otrzymanych po ilościowej analizie próbek zanieczyszczeń pobranych do oceny zagrożenia pyłowego i mikrobiologicznych, podjąć decyzję o czyszczeniu instalacji.
Choć obecnie nadal brakuje jednolitych międzynarodowych wytycznych lub norm zalecających dopuszczalne poziomy zanieczyszczenia i częstotliwość czyszczenia instalacji, konieczność regularnego oczyszczania instalacji jest tak dla wszystkich oczywista, że nie potrzeba zachęcać do utrzymywania instalacji w dobrym stanie higienicznym.
Niestety, w Polsce, nie powstały dotychczas żadne wytyczne ani normy zalecające oczyszczania instalacji, normujące częstotliwość oraz metody przeprowadzania kontroli, a także sposoby usuwania zanieczyszczeń z przewodów i centrali klimatyzacyjnych. Istnieją jedynie ogólne zalecenia dotyczące utrzymania instalacji w czystości.
Te właśnie przesłanki stały się podstawą do przedstawienia w rozpoczynającym się właśnie cyklu artykułów zagadnień związanych z zagrożeniem dla zdrowia ludzi, pojawiającym się wraz z istnieniem w budynku zanieczyszczonych pyłami i drobnoustrojami instalacji wentylacyjnych i klimatyzacyjnych oraz metodami kontroli czystości instalacji, a w kolejnych artykułach, stanu prawnego dotyczącego tego zagadnienia, jak również – sposobów postępowania i przeciwdziałania takim sytuacjom.

W normie europejskiej EN 13018 “Non-destructive testing-Visual testing-General Principles” badania wizualne (wzrokowe) zostały podzielone na:
• badania bezpośrednie (badania, w których istnieje nieprzerwana ścieżka optyczna od oka obserwatora do obszaru badanego),
• badania zdalne (badania, w których ścieżka optyczna od oka obserwatora do obiektu badanego jest przerwana).